پروین اعتصامی
اگر فلاطن و سقراط بوده اند بزرگ
بزرگ بوده پرستار خردی ایشان
به گهواره مادر به کودکی بس خفت
سپس به مکتب حکمت حکیم شد لقمان
پروین متعقد بود که باید از سر و جان به جانبداری از حقیقت برخاست و سخن حق را به هر قیمتی به زبان جاری کرد. وقت سخن مترس و بگو آنچه گفتنی استی. شمشیر روز معرکه زشت است در نیام.
عمر پروین اعتصامی بسیار کوتاه بود که بیش از 35 سال در جهان نزیست شاعری بیدار و هوشیار، اخلاق گرا، و پند آموز است که در برابر بی عدالتی های اجتماعیات بشری سر برمی آورد و میکوشید با زبان رمز و تمثیل، اندیشه های انسانی خود را در دفاع از فرودستان جامعه ابراز کند.
انتقادات اجتماعی پروین که در قالب مناظره، قصه، مثنوی شکل گرفته است. تنها به تصویر پردازی از حیطه اربا قدرت ویا سیایتمردان بسنده نمیشود بلکه گروهای مخالف مردم با منش های پلید اخلاقی همچو پول پرستی، ریا و دروغ، حرص و طمع را دربر میگیرد. او پیام آور دوستی، محبت همیاری و آوازه‌گر حرمت و عزت انسانی است. اما با این همه صدای او نه از زمانه و نی از خودش، که بیشتر از دوردستهای تاریخ انسانی برمی خیزد و صدیش پیش از آنکه نه باشد به پیر مردی کهن سال و پند آموز میماند.
پروین اعتصامی در 25 حوت سال 1285 ه‌ش در خانواده ئی که اهل علم و ادب ایران بودند وتولد شد. جدش میرزا ابراهیم خان مستوفی از نجیز زاده گان اشتیان بود. پدرش یوسف اعتصام الملک 1253-1216 ه‌ش نویسنده و مترجم چیره دستی بود که به زبانهای فارسی، ترکی، عربی و فرانسه بلدیت کامل داشت. و مادرش اختر خانم دختر میرزا عبدالحسین خان از شخصیت های بلند پایه دولت وقت ایران میباشد.
پروین در زادگاهش (تبریز) زیاد ماندگار نشد و در 5 سالگی به همراه خانواده در تهران منزل گزید. اوکه کودکی هوشیار و مستعد بود و از بخت خوش در فضای فرهنگی زائیده شده بود. از کودکی با مبانی زبان فارسی و از آن پس قواعد زبان آشنایی یافت و با نوشته فراتر از معمول پای به مکتب گذاشت.
او که در ابتدای زندگی در محفل پدر و یاران ادیب او، با شعر فارسی عشق و علاقه پیدا کرده بود، در سن 8 سالگی زبان به شعر گشود و هنوز به دوره بلوغ نرسیده بود که اشعار بزرگانی همچون فردوسی، نظامی، انوری، ناصر خسرو بلخی، منوچهری و فرخی را از حفظ میخواند و به مکتب فکری شاعران عارف مزاجی همچون مولانا جلالدین محمد بلخی سنائی، عطار و حافظ عشق میورزید.
پروین اعتصامی دوره مکتب را در مدرسه دخترانه، امریکایی (ایران بیت ایل) به پایان آورد و چون با زبان و ادبیات انگلیسی به خوبی آشنایی یافته بود. به مدت دو سال در آن مدرسه به تدریس پرداخت.
حال آنکه زندگانی راستین او تنها در شعر خلاصه میشد. اشعاری فراتر از معمول که پس از چاپ حیرت و شگفتی خوانندگان را بر می انگیخت و آنها را به شدت جلب میکرد و همینطور بسیاری از ابیات آن بصورت ضرب المثل به زبان خاص و عام جاری بود. که اندک اندک او را به اوج شهرت کشانید.
از سروده های پروین اعتصامی که بیشتر توجه اهل شعر و ادب را به خود جلب نموده. اینها اند:
شعر اشک، کعبه دل، روح آزاد، لطف حق، گوهر اشک، دیده و دل، نغمه صبح، حدیث مهر و غیره.
پروین در سال 1313 ه‌ش به خواست خانواده اش به عقد نکاح پسر کاکای پدرش فضل الله که مرد نظامی و رئیس امنیت در کرمانشاه بود درآمد و چهار ماه پس از عقد نکاه با همسر خود به کرمانشاه رفت اما از همان آغاز پیدا بود که دیگر با دل و جان به شعر نمی پرداخت چرا که روح خشن و نظامی شوهرش با روح لطیف پروین هم خوانی نداشت.
پروین نمیتوانست برخورد های اورا تحمل کند پس با برادرش راهی تهران شد.
و پس از چند ماه با بازگشت پروین به خانه پدری آن رشته از هم گسست و هنوز یک سال نگذشته بود که در 11 اسد 1314 ه‌ش به طلاق رسمی انجامید.
این تجربه تلخ از زندگی مشترک پروین را در دنیایی از غم، اندوه و انزوا فرو برد و باز هم متوسل به روحیه آرام خود شد و از کم و کیف آن با هیچ کس صحبت نکرد فقط چند بیت سرود.
ای گل تو ز جمعیت گار چه دیدی
جز سرزنش و بد سری خار چه دیدی
ای لعل دل افروز تو با این همه پرتو
جز مشتری سفله به بازار چه دیدی
رفتی به چمن لیک قفس گشت نصیبت
غیر از قفس ای مرغ گرفتار چه دیدی
پروین اعتصامی از سال 1315 ه‌ش نزدیک به یک سال در کتابخانه دانش سرای عالی سرگرم کتابداری شد، اما چون بیماری یوسف اعتصامی را به بستر افگند. پروین که پدر را عاشقانه دوست میداشت از کار استعفا کرد تا اوقاتش را پایریز پرستاری از او کند. اگرچه یک سال بعد، اجل پدرش را از او ربود، و پروین را برای همیش تنها گذاشت.
مرگ پدر بر روح ظریف و شکننده پروین بزرگترین ضربه را وارد آورد و در تمامی مدت که از آن زنده ماند هرگز از این ماتم رهایی نیافت. تا سرانجام به بستر بیماری افتاده و بمرض حصبه گرفتار شد.
و در عالم مریضی پروین مانند همیشه متین و آرام بود. با آنکه در تب میسوخت و آه نمی کشید.
پروین در لحظات آخر عمر از دائی خود که هر روز بر سر بالین او می آمد خواست تا برای مادر تسکینی باشد و بعد بیهوش شد و در نیمه 15 حمل 1320 ه‌ش در آغوش مادر جان داد.
جنازه پروین در قم کنار آرامگاه پدرش به خاک سپرده شد.
سایپر دراگون syper-drakon برداشت پول روبل روسیه بدون سرمایه گذاری
افیلیت مارکتینگ (Affiliate Marketing) یا سیستم همکاری در فروش چیست؟
پروین ,سال ,اعتصامی ,زبان ,ه‌ش ,شعر ,پروین اعتصامی ,بود که ,را به ,پروین در ,که در
درباره این سایت